Proszę bez udziału Wiston Capa

Wstęp o pochodzeniu rasy

Pochodzenie rasy sprowadza się właściwie do kilku psów, których wpływ jest wciąż widoczny. Kilka ich ważnych cech można znaleźć u żyjących obecnie border collie.

Wadą takiej wąskiej podstawy hodowlanej jest oczywiście to, że negatywne cechy dziedziczne są głęboko osadzone w rasie. Szczególnie podczas początków tworzenia rasy zdolność do pracy była głównym kryterium selekcji hodowlanej, podczas gdy nie przykładano uwagi do zdrowia psów, z wyjątkiem tych, które nie były w stanie pracować na farmie.

W tym wpisie skupimy się na typie Wiston Cap.

J. M. Wilson był legendarnym przewodnikiem i hodowcą. Wyhodował i szkolił wiele championów, a jego najważniejszym psem był Cap (ISDS 3036, urodzony w 1937), który żył w czasach II Wojny Światowej i nie miał nigdy możliwości startować w międzynarodowych mistrzostwach. Cap był znany także jako Wartime Cap.

Potomkiem Capa jest urodzony w 1963. trikolorowy pies, który stał się najczęściej używanym reproduktorem w historii rasy. Wiston Cap (ISDS 31154) wygrał International Trial w 1965. Aż do swojej śmierci w 1979 był ojcem niezliczonej liczby szczeniąt. Wiele championów w latach 70. i 80. było dziećmi Wiston Capa.

Jako, że Wiston Cap był tak wysoko cenionym reproduktorem, większość obecnie żyjących borderów jest w pewnej (sporej) części jego potomkami. Ze względu na tak dużą koncentrację genów wiele recesywnych cech zostało przekazanych dalej. Wśród nich niestety wiele niepożądanych, jak nieodpowiedni charakter i choroby jak padaczka (brat Capa miał ataki) i CEA. Warto podkreślić, że wszystkie championy, które spłodził były wynikiem dużych outcrossów z psami niespokrewnionymi z jego przodkami.

W 1965 Wiston Cap uzyskał tytuł Supreme Champion w wieku mniej niż 2 lat i był najbardziej rozchwytywanym reproduktorem, jakiego miała rasa. Wiston Cap był uosobieniem wizerunku pracującego border collie: klasyczne rozmieszczenie białych znaczeń, stojące uszy (radary) oraz przyczajony styl pracy; stał się on symbolem międzynarodowej organizacji ISDS.

Wiston Cap był ojcem 3 z uzyskanym tytułem Supreme International Champion: Glenna w 1971 (J. Murray), Cap w 1972 (J. J. Templeton) i Bill w 1974 (G. Jones). Był także dziadkiem kolejnych 4 w latach 1976-1986. Każde potomstwo znane wśród pasterzy jako „Wiston Cappers” było zawsze w centrum uwagi. W rzeczywistości zespół ISDS znał nawet numer rejestracyjny Wiston Capa, a jego dokumenty były właściwie w ciągłym użytku, tak, że nie trzeba było ich chować.

https://www.facebook.com/NationalPurebredDogDay/posts/345833715583730
https://www.bordercollies.nl/the-border-collie/the-ancestors/

---

STATISTICS FROM THE STUD BOOKS
http://www.bcdb.info/article2/wsn2.htm

‚No Wiston Cap please’

Opublikowane w Working Sheepdog News Sep/Oct 2002
Copyright © Teun C. van den Dool, Aug 2002
tłumaczenie Kasia Jakubczyk

Na holenderskim Open Trialu w Gendt w lipcu 2002 spotkałem Ylvę Holgersson ze Szwecji. Jest ona jedną z osób, które wniosły swój wkład do szwedzkiej bazy psów pasterskich, która została utworzona przez Larsa G. Örne i może być dostępna przez internet: http://vallreg.svak.se. Ylva startowała ze swoją Peg, której ojcem był  Woodland Jon (167383) urodzony w styczniu 1987. Zebrałem tutaj całe potomstwo Woodland Jona, ponieważ Ilva bardzo lubiła Peg i mocno zastanawiała się nad Woodland Jonem. Zauważyła, że Woodland Jon nie miał w sobie krwi Wiston Capa. Jest to warte podkreślenia, gdyż obecnie nie ma zarejestrowanych psów bez udziału Wiston Capa w rodowodzie. Tak zacząłem się zastanawiać kiedy urodziły się ostatnie psy bez krwi Wiston Capa i czy mogą jeszcze żyć.

Stworzyłem swoją bazę dla wszystkich psów ISDS bez Wiston Capa. Poniższy wykres ukazuje udział procentowy tych psów wśród wszystkich psów rejestrowanych co roku od urodzenia Wiston Capa w 1963. Wykres schodzi ostro w dół w latach 70tych i prawie do zera w latach 90tych. Ostatni miot urodził się w listopadzie 1995, zarejestrowany przez Petera Wooda z przydomkiem Woodland. W miocie były 3 psy i 2 suki o numerach: 224535-224539. Poniżej znajdują się wszystkie mioty zarejestrowane od 1992. (hodowca, przydomek, rok urodzenia):

Peter Wood (Woodland) 1995: 224535-9, 220749-50, 220751-3, 220759, 220754-8, 1994: 218914-7, 211163-7, 1993: 212415-9, 208910-2, 208744-8, 208301-4, 1992: 208711
David France 1993: 208092-6, 1992: 202700-3
J. A. Jones 1992: 201275-9
Robert-Thomas Jones 1992: 202608-10
Mrs. M. Bellamy (Sealight) 1992: 200120-1

Wygląda na to, że pan Wood nie lubił za bardzo Wiston Capa. Rejestrował kilka miotów rocznie bez żadnego udziału Wiston Capa aż do 1995. Następnie miał przerwę i nie zarejestrował nic do 2000, kiedy zarejestrował pojedynczy miot (250967-70) bez Wiston Capa w pierwszych 6 pokoleniach, ale nadal z 7% Wiston Capa w dalszych pokoleniach. Jest to około połowa ze średniego wpływu Wiston Capa u wszystkich obecnie rejestrowanych szczeniąt.

Wartym podkreślenia jest, że wiele psów wymienionych powyżej jest słabo ze sobą spokrewnionych. Jeśli na przykład Wood pokryłby 224535 z 220751, to współczynnik inbredu byłby niski: 3,3%. Mioty Davida France’a są spokrewnione z tymi Wooda, ale psy innych hodowców są mało spokrewnione między sobą oraz z psami Wooda. Oczywiście te psy są w pewnym stopniu spokrewnione z przodkami Wiston Capa. Krycie z Wiston Capem dałoby psy ze współczynnikiem inbredu między 4-5%, a więc wciąż na niskim poziomie.

Ponieważ wszystkie te psy mogą wciąż żyć, nadal jesteśmy w stanie przywrócić zdrowe linie border collie bez udziału krwi Wiston Capa! Biorąc pod uwagę dzisiejsze możliwości inseminacji mrożonym nasieniem, sugerowałbym przechowywanie nasienia tych psów ponieważ są one niewątpliwie wyjątkowe. W Szwecji na pewno znajdzie się przynajmniej jeden klient.

---

STATISTICS FROM THE STUD BOOKS
http://www.bcdb.info/capcap.htm

‚Cap and Cap’

Teun C. van den Dool
tłumaczenie Kasia Jakubczyk

Wartime Cap (ISDS 3036) Wilsona (Cap miał taki „przydomek” ze względu na czas wojny, w jakim żył) zawdzięcza wpływ swoich genów psu Wiston Cap (ISDS 31154), gdyż, tak jak ktoś mi powiedział,  Wartime Cap znajduje się około 16 razy w rodowodzie Wiston Capa. Poniżej udowodnię, że nie jest to jednak prawda – nawet, gdyby Wiston Cap nie istniał, Cap miałby i tak największy wpływ z wszystkich żyjących psów ISDS.

W poprzednim artykule wpływ Capa na obecną populację był oszacowany na 17,2%, a Wiston Capa 13,3%. Cap pojawia się w rodowodzie Wiston Capa 24 razy: raz w 5. pokoleniu, 7 razy w 6. pokoleniu, 4 razy w 7. pokoleniu, 10 razy w 9. pokoleniu i 2 razy w 9. (10.?) pokoleniu. Niemniej jednak wpływ Capa na Wiston Capa to jedyne 21,5%, gdyż Cap znajduje się tak daleko w rodowodzie Wiston Capa. Oznacza to, że Cap dostał jedynie 21,5% x 13,3% = 2,9% swojego wpływu z Wiston Capa. Tak więc gdyby nie było Wiston Capa, wpływ genów Capa nadal znajdowałby się na poziomie 14,3%, a to jest jedynie 1% więcej, niż wpływ Wiston Capa.

Z drugiej strony można by powiedzieć, że Cap miał ogromny wpływ na Wiston Capa, 21,5%, pierwszy raz pojawiając się w 5. pokoleniu, co oznacza, że pojawia się w niemal każdej gałęzi jego rodowodu. Nie jest to jednak wyjątkiem, Cap występuje średnio w 17,2% u każdego urodzonego dziś psa.

Ten ogromny wpływ Wartime Capa jest tym bardziej istotny, ponieważ Wiston Cap miał 1933 zarejestrowanych szczeniąt z 388 miotów, a Cap miał „jedynie” 212 szczeniąt ze 155 miotów. Należy jednak podkreślić, iż w czasach, kiedy żył Cap, zwyczajem było nie rejestrować więcej niż jedno lub dwoje „obiecujących” szczeniąt z tego samego miotu.